Thursday, February 22, 2007

دمی با خود


گردون نگری ز قد فرسوده ی ماست
/
جیحون اثری ز اشک پالوده ی ماست
/
دوزخ شرری ز رنج بیهوده ی ماست
/
فردوس دمی ز وقت آسوده ی ماست
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
:پ.ن
برای پری غمگینی که از پس غروبی 5 ساله پیام داد
We Did It Today
.با امید به آن که سحرگاه با بوسه ای برخیزد

4 comments:

Anonymous said...

mostly better To die after a real kissing,

Shibit said...

خاک را
آغوش تنگ مهربان خاک رانازم
آسمان با من نمی سازد

Anonymous said...

کجایی ی ی ی ی پس

Anonymous said...

÷پری ها هم به بیداری بی بوسه حتی بی آغوش عادت کرده اند